Türkiye’nin Bilim-Teknoloji Politikalarında Kütüphane Kurumuna Yaklaşım

Özet

Bu çalışmada, Türkiye’nin 2000 yılı sonrası bilim-teknoloji politikalarında kütüphane kurumuna ilişkin yaklaşımın değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Öncelikle konuyla ilgili kavramsal bilgiler verilmiş, daha sonra Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Kanunu (2001), Araştırma ve Geliştirme Faaliyetlerinin Desteklenmesi Hakkında Kanun (2008), Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname (2011), Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Uygulama Yönetmeliği (2002), Araştırma ve Geliştirme Faaliyetlerinin Desteklenmesine İlişkin Uygulama ve Denetim Yönetmeliği (2008), 5746 Sayılı Araştırma ve Geliştirme Faaliyetlerinin Desteklenmesi Hakkında Kanun Genel Tebliği (2008), Sanayi ve Ticaret Bakanlığı 2010-2014 Stratejik Planı, Uzun Vadeli Strateji ve Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 2001- 2005, Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007-2013), Bilgi Toplumu Stratejisi (2006-2010) ve Eylem Planı, Orta Vadeli Program (2012-2014), DPT Stratejik Planı (2009-2013), Türk Bilim ve Teknoloji Politikası (1993-2003), Ulusal Bilim ve Teknoloji Politikaları: 2003-2023 Strateji Belgesi (Vizyon 2023), Bilim ve Teknoloji Politikaları Uygulama Planı (2005-2010), Uluslararası Bilim, Teknoloji ve Yenilik (BTY) Stratejisi Uygulama Planı (2007-2010), Ulusal Yenilik Stratejisi (2008-2010), Bilim ve Teknoloji Yüksek Kurulu 22.Toplantısı (2010), Ulusal Bilim, Teknoloji ve Yenilik Stratejisi (2011-2016), Bilim ve Teknoloji İnsan Kaynağı Stratejisi ve Eylem Planı (2011-2016) ve TÜBİTAK 2008-2012 Stratejik Planı, Türkiye Ulusal Programı (2008), Türkiye’nin AB Müktesebatına Uyum Programı (2007-2013), 59, 60 ve 61. Hükümet Programı, Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP), Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) ve Barış ve Demokrasi Partisi (BDP) Programları incelenmiştir. Çalışma sonucunda, Türkiye’nin bilim-teknoloji politikalarında kütüphane kurumuna ilişkin yaklaşımın son derece zayıf olduğu ve kütüphane kurumunun bu politikaların zorunlu bir parçası olarak görülmediği anlaşılmıştır. Kütüphanecilerin çağdaş bir bilim-teknoloji politikası oluşturulması için politika süreçlerine müdahale etmeleri önerilmiştir.